Ons idealisme heeft enkel nog betrekking tot onszelf, want wij zijn teleurgesteld in overheden en hun bedrijven. Het houdt geen revolutie in, tenzij de revolutie binnenin. We willen onszelf niet verbeteren en keer op keer (op het ritme van reclamespots) heruitvinden, wij willen tot vrede komen met onze omgeving en leven zoals men hoort te leven. Dat heeft, voor alle duidelijkheid, niets met opgelegde regels of (godbetert) godsdienst te maken, want daarin hadden onze ouders wel gelijk: georganiseerd geloof is de kanker, niet de opium, van het volk.
